Het is nog niet zo heel lang geleden dat ‘heiliging’ en ‘heiligheid’ in christelijk Nederland een geliefd onderwerp was. Naast (en: na) de rechtvaardiging van de goddeloze vond men dat we meer aandacht moesten hebben voor de heiliging van de gelovige. Deze roep is inmiddels wat weggezakt en vervangen door accent op discipelschap en groeien in geloof. Je zou zeggen dat dat alles te maken heeft met heiliging, maar dat woord is veel minder populair geworden. Dat kan zijn omdat heiliging het accent legt op het anders-zijn van christenen, terwijl tegenwoordig meer en liever het accent gelegd wordt op het solidair zijn van de christenen met hun omgeving (tegen het wij-zijdenken).