Prestatiedruk is één van de kenmerken van de omgeving waarin jongeren tegenwoordig opgroeien. Velen van hen lijden daaronder. Je moet iets van je leven maken. Of je dat lukt, hangt in hoge mate van jezelf af. Daarachter zit de ogenschijnlijk optimistische maakbaarheidsgedachte, die ergens op internet zo verwoord wordt: ‘Alles is mogelijk, vrijwel alles, als je het écht wilt.' Dat klinkt allemaal heel mooi, maar er zit ook een schaduwzijde aan: ‘Als het je niet lukt, ligt het aan jezelf.’
Het zou zomaar kunnen dat deze gedachte ook de beleving van het geloof binnensluipt, zeker als we benadrukken dat geloven (ook) iets is wat je doet in de praktijk. Want leven als discipel van Jezus, heeft consequenties. Je wilt leven naar Gods geboden, je leeft in afhankelijkheid van God, je gaat je naaste dienen, enz. Maar… moet je ook hier dan maar geloven in je eigen kracht om dat voor elkaar te krijgen? En wat dan als je faalt, als je merkt dat je er zelf niet zoveel van terechtbrengt? Ben je dan nog wel een echte discipel van Jezus?